Tag Archief van: stilte

zonsopkomst in de Loonse en Drunense Duinen

De eerste keer dat ik met een van mijn lievelingscliënten het bos in ging (het zijn allemaal schatten, hoor), stapte hij stevig door. Hij praatte en praatte en elke keer als ik even niets vroeg of zei, vond hij wel weer een nieuw onderwerp om het over te hebben. Toen we bij een bankje aankwamen vroeg ik hem om gewoon in stilte even te zitten…

Ik voelde het ongemak. Zíjn ongemak. Het onrustige schuiven op de bank. De behoefte om iets te zeggen, de stilte te verbreken. Tot dat zo maar ineens wegzakte. En hij zich overgaf aan wat er was. De stilte, de natuur om ons heen; de bomen, de vogels, de wind, de wolken aan de blauwe lucht… De rust van die natuur, die de rust in ons zachtjes aanraakte. En hij zich erin kon laten zakken, in die rust, in die stilte…

Ik voelde hem ontspannen. Ik voelde zijn razende hoofd tot stilstand komen. Ik voelde hoe de stilte van buiten de stilte in hem raakte en hem overnam. En het was goed.

Toen we verder liepen, waren onze passen trager. Kleiner ook. We praatten minder en voelden meer. En bij het afscheid vertelde hij me hoe het gevoel van ongemak plaats had gemaakt voor een gevoel van: ik wil hier meer van. En hij kreeg er meer van.

Aan het einde van zijn traject met mij, voelde hij niet alleen zijn behoeften beter, hij mocht er ook aan toegeven van zichzelf. Hij nam pauzes wanneer zijn lichaam aangaf daar behoefte aan te hebben. Hij koos ervoor minder tijd op zijn gsm door te brengen. Hij voelde een beter contact met zichzelf en leerde zichzelf accepteren. Ja, zelfs van zichzelf houden.

En dat alles doordat hij de MOED had om de stilte er niet alleen te laten zijn, maar er ook diep in te duiken. Head first. Moed ja, want het vraagt nogal wat om jezelf te durven ontdekken. Om te voelen waar het spaak loopt en welk aandeel je daar zelf in hebt.

Zou jij die duik in het diepe willen nemen, maar vind je het spannend? Laat het me weten, dan duiken we samen.

Gedachten

Gisteren vertelde een vriendin me dat ze veel onrust in haar lijf voelde. Wist ik misschien waar dat vandaan kwam? Het is een bezig bijtje, die vriendin van me. Met veel interesses, energie en wensen. En dus was mijn tegenvraag: “Zit je wel eens stil? Stil stil? Als in dat je even echt helemaal niets doet?” Jawel, antwoordde ze, alleen heb ik dan meestal wel mijn gsm in mijn handen…

In het leven van nu, in deze maatschappij, zijn er ontzettend veel zaken die onze aandacht vragen. Met onze gsm’s binnen handbereik, ligt de wereld aan onze voeten. En daar gebeurt een boel, in die wereld. Tel daarbij op dat wat er dagelijks gebeuren moet in en om huis, voor het werk, de kinderen, onze families, onszelf, voor de aankomende feestmaand en je houdt geen seconde vrije tijd over.

Tot het moment dat je daar zelf voor gaat kiezen. En dat gaat een gouden moment zijn in je leven, ik beloof het je. Want zodra je momenten gaat creëren voor jezelf, waarin je niets anders hoeft dan enkel even te ZIJN, gebeurt er wat. Je gaat voelen wat er speelt in je. Waar je lijf behoefte aan heeft. Waar je ziel behoefte aan heeft. Wat de juiste dingen zijn om je tijd en energie aan te besteden. En welke zaken je beter kunt laten vallen.

Er ontstaat ruimte, die je mag invullen zoals jij wilt. Als je slim bent, ga je in stilte voelen hoe je jouw tijd, jouw leven wilt invullen. Laat je lichaam, je gevoel spreken. Wat vind jij belangrijk? Waar heb je behoefte aan? Waar word je blij van? Als je nergens naar hoeft te kijken, wat zou je dan nu het allerliefste doen? Voel je het? Begint het te bruisen in je buik, krijg je kippenvel of maakt je hart een sprongetje? Dan is dát precies wat je mag gaan doen.

En je zult beloond worden. Oh boy, wat ga je beloond worden. Want zodra je dingen gaat doen die goed zijn voor jóu, word je leven ineens een stuk rijker. Je voelt je energieker, meer voldaan en gelukkiger. Voel je daar wat voor? Ja? Dan hoef je dus maar één ding te doen: zoek de stilte op.

Ehm… is dat niet eng?

Ja zeker, het kan spannend zijn om naar die stilte te gaan. Want wie weet wat je dan tegenkomt? Zal ik je wat verklappen? De stilte is niet hetgeen waar je bang voor hoeft zijn. Van de stilte in jezelf heb je in feite niets te vrezen. Deze is alleen maar vredig; daar is alles goed en hoeft niets veranderd te worden. Het zijn onze gedachten die angst veroorzaken. En als je die leert kennen en je bewust wordt van wat je mind je dagelijks toeschreeuwt, dan is er eigenlijk niets aan de hand. Want dan kun je zien dat het enkel gedachten zijn. En die hoef je echt niet altijd te geloven.

Zet vandaag nog die eerste stap. Leg je gsm weg, zoek een plekje waar je niet gestoord wordt en word stil. Komen er gedachten? Stuur je aandacht dan naar je ademhaling, naar wat je ziet of hoort, of naar je voeten. Vind je het eng of moeilijk? Ik help je graag. Loop een keer met me het bos in, dan laat ik je de stilte in jezelf ervaren. Ik beloof dat je er heel blij van wordt.