Ik heb het er vaak over: over leren luisteren naar de taal van je lichaam. Voor mij is dat precies waar een leven start wat precies klopt voor jou. En dat daarom vervullend en gelukkig is. Voelen in je lijf is voor mij precies dat: voelen in je lijf. Want ons lichaam geeft ons de hele dag door signalen:
“Ik heb het koud: trek iets warms aan.”
“Ik heb honger: voed me.”
“Ik ben moe: laat me rusten.”
“Ik heb pijn: geef het aandacht.”
“Ik voel me rot: troost me.”
Klein kind
Het is eigenlijk net een klein kind, die ook onvermoeibaar kan meedelen wat het wil. Helaas zijn we in de loop der jaren die stem van ons lichaam gaan verwaarlozen. We hadden geen tijd om te rusten. We vonden onszelf te dik, dus voedden we ons lichaam niet wanneer het erom vroeg. We hadden een deadline op het werk, dus geen tijd om te rusten. Onze ouders leerden ons: ‘niet piepen, schouders eronder en dóór’ en dus gaan we door. Ook nu nog, nu we volwassen zijn en onze eigen beslissingen zouden mogen nemen. ‘Zouden mogen nemen’ ja, want heel eerlijk: onze beslissingen hangen nog heel vaak af van wat we denken dat de mensen om ons heen van ons verwachten. Om hén niet teleur te stellen – uit angst voor afwijzing – doen we dus veel meer dingen die we zelf eigenlijk niet willen.
Gebakken peren
Met alle gevolgen van dien… We lopen onszelf voorbij, soms jarenlang. Soms zelfs ons hele leven lang. Tot het moment dat we niet meer kunnen. En ons lichaam met haar laatste krachten kreunt: “I quit.” En dan zit je met de spreekwoordelijke gebakken peren. Als je wacht op dat moment; het moment dat jouw lichaam het opgeeft, ben je al ver van huis. Je lichaam heeft dan vaak jaren nodig om te herstellen; een lange en zware tocht.
En dat is waarom ik het zo vaak heb over luisteren naar je lijf, de taal van ons lichaam. Want als je nú weer leert luisteren naar wat jouw lichaam jou influistert, kun je het tij gaan keren. Dan kun je het gaan geven waar het behoefte aan heeft. Dan kun je het weer gezond maken en jouw leven weer fijn; om van te houden.
Vertragen
Luisteren naar je lijf begint met gas terug nemen, vertragen en met je volle aandacht gaan naar je lijf. Misschien lukt dat niet direct, maar misschien voel je direct de kramp in je nek en schouders, een grote vermoeidheid, een knoop in je maag, of een stille, zeurende pijn achter je ogen…
Voel je iets? Neem dat dan serieus. Ren er niet van weg omdat het ongemakkelijk voelt, maar ga er juist naartoe met je aandacht. Stel het de vraag: wat heb je nodig? En luister goed naar wat er in je opkomt…
Misschien voelt het een beetje raar zo in het begin, maar doe toch maar eens precies dat wat er in je opplopt. Ga even een paar minuten liggen op de bank, als je lichaam je vertelt dat het rust nodig heeft. Geef het een fruitsalade als het zegt dat het behoefte heeft aan voedsel. Houd het vast of streel het als het troost en steun vraagt. Doe het maar. Je zult verrast zijn door het effect.
Oefening baart kunst
Voel je niets? Dat is oké. Het is niet gek als je dat hele zachte fluisterstemmetje niet direct hoort. Geloof me als ik je zeg dat je lichaam al lang blij is dat je het even aandacht geeft. En geef niet op: oefening baart kunst. Je zult zien dat je na een paar dagen misschien ineens iets voelt of ervaart. Weet dat jouw lichaam haar behoefte graag met je deelt; het is immers goed voor jullie beide als je er goed voor zorgt.
Wil het echt niet lukken, stuur me dan een berichtje. Dan luisteren we even samen.