Tag Archief van: compassie

, ,

Wanneer ben jij succesvol?

Ik lig ’s nachts vaak wakker. Piekerend over de vraag of ik wel succesvol ben. In mijn werk, als moeder, als dochter, als echtgenote…Vanochtend journalde ik erover. En ik besefte dat ik succesvol zijn afmeet aan de definitie van succes in de maatschappij waarin ik leef. Daar is succes vaak: de carrière die je maakt, het salaris dat je verdient, het aantal klanten of volgers dat je hebt, het niveau van de opleiding die je kinderen genieten.

Tijdens het schrijven besefte ik dat het nogal kortzichtig is om mijn succes van die definities te laten afhangen. Want als je goed kijkt, is het succes van de maatschappij waarin we leven vrij plat, als het ware. Het is de meetbare, vrij oppervlakkige, door mensen bedachte meetlat waarlangs je je leven kunt leggen om te bepalen of je nog wat waard bent.

En dat is jammer. Jammer omdat er zo veel meer waardevols is in het leven. Misschien zelfs wel waardevoller, rijker, voller.
Een leven waarin je iets betekent voor anderen bijvoorbeeld, of je daar nu geld voor ontvangt of niet.
Een leven waarin je jezelf ontwikkelt en blijft ontwikkelen. Waarin je tegenslagen aangaat; valt en weer opstaat, steeds opnieuw.
Een leven waarin je er bent voor je kinderen en hen laat voelen dat ze ertoe doen, welke opleiding ze ook doen, welk beroep ze ook (gaan) uitoefenen. Waarin je geliefden laat voelen dat ze ertoe doen en er voor hen bent als het nodig is.

Als je in staat bent de diepte in te duiken, je schaduwkanten te onderzoeken, de shit die je overkomt in de ogen te zien, je kwetsbaar durft op te stellen tegenover een ander zodat die zich gezien voelt, je hart te openen en de werkelijke verbinding aan te gaan…
Als je het leven aangaat precies zoals het komt, met alle hoogte- en dieptepunten…
Dan ben je in mijn ogen super waardevol en dus ook supersuccesvol. Ook als je geen 10K a month verdient.

Misschien wel juíst. Omdat de focus op geld en status ons vaak zand in de ogen strooit voor dat wat werkelijk belangrijk is: het leven zelf. Wij. Verbinding. Liefde. Er zijn voor een ander. Er zijn voor jezelf. Moedige stappen durven zetten. Durven kiezen voor je eigen weg, ook als snappen mensen om je heen daar helemaal niets van.

Je snapt het al: ik ben niet diegene waarvan je op LinkedIn denkt: die heeft het gemaakt! Ik heb geen carrière doorlopen die klom en klom. Ik heb geen auto van de zaak. Ik heb geen vijfduizend volgers. Maar tóch voel ik me zeer geslaagd in het leven. Omdat ik zie waar ik vandaan kom en waar ik sta vandaag, als mens. En hoeveel mensen ik heb mogen helpen op hun pad. Als ik zo naar mijn leven kijk, dan ben ik freaky trots op mezelf. Succesvol? Ik? Hell yeah!

 

Vraag aan jou:
Wanneer is voor jou jouw leven succesvol?

/door
Mr Darcy uit de film Bridget Jones' Diary: "I like you... just as you are"
, ,

“I like you… just the way you are”

Het blijft een klassieker, hoor, die heerlijke feelgood movie Bridget Jones Diary. Vooral dat moment waarin Marc Darcy zijn liefde aan Bridget bekent met de woorden: “I like you very much… just as you are”. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar de tranen stromen mij steeds opnieuw over de wangen, hoe vaak ik deze scène ook zie.

Want is dat niet wat we allemaal willen; ons geliefd voelen precies zoals we zijn? Zonder opsmuk, poespas, en gedoe? Zonder ons beter te hoeven voordoen dan we zijn, of ons aan te passen aan wat we denken dat van ons wordt verwacht? Hoe bevrijd zouden we ons dan voelen?

Nee, serieus: sluit je ogen eens even en stel je eens voor hoe dat zou voelen. Als jij jezelf mag zijn, zonder angst voor afwijzing. Waar of met wie je ook bent?

Pffffoeiiiii…

Velen van ons zijn opgegroeid met het idee dan we rekening moeten houden met anderen en ons moeten aanpassen aan onze rol, als vrouw, dochter, buurmeisje, vriendin, echtgenote, moeder*. We hebben onszelf afgeleerd om onszelf te zijn. Omdat dat niet goed genoeg zou zijn.

Maar laat me je één ding vertellen: je BENT goed genoeg. Omdat je gemaakt bent zoals je bent. Ik zeg dan altijd een beetje gekscherend: “God maakt geen fouten.” Maar ik meen het wel. Je bent precies goed voor dat waarvoor je hier bent.

Je bent gemaakt om jouw ding te doen hier op aarde. Niet ondanks, maar dankzij je tekortkomingen, je uitdagingen en de obstakels die je tegenkomt op je pad. Je hebt precíes in huis wat je nodig hebt om het te maken, to ROCK this f*cking life at this planet.

Dus. Wat ik jou wens – alle dagen vanaf nu – is dat jij je vrij voelt om jezelf te zijn. En dat het je steeds minder boeit wat een ander daarvan vindt. Zodat je een vrijheid gaat ervaren, die je nog nooit hebt ervaren (behalve toen je baby was en je je er nog niet bewust van was dat scheetjes laten in gezelschap sociaal gezien not done is…)

Geniet! Van alles wat je bent.

* Lees hier net zo makkelijk ‘man, zoon, buurjongen, vriend, echtgenoot, vader’.

/door
, ,

Als ik heel eerlijk ben…

Sommige woorden hebben een heel grote verborgen waarde….
Zoals deze: ‘als ik heel eerlijk ben….’
Ik hoor mensen deze zin vaak een beetje tussen neus en lippen door zeggen, maar de woorden die op deze zin volgen, zijn vaak van heel groot belang!
Want na de zin áls ik heel eerlijk ben…’ volgt vaak wat je werkelijk belangrijk vindt.

Als ik heel eerlijk ben, blijf ik vanavond liever thuis.
Als ik heel eerlijk ben, heb ik helemaal geen zin meer in deze relatie/vriendschap.
Als ik heel eerlijk ben, wil ik hier eigenlijk geen tijd/energie aan besteden.
Als ik heel eerlijk ben, wil ik liever in mijn eentje in een ver zonnig land mijn kerst doorbrengen dan in Nederland met mijn familie.
Als ik heel eerlijk ben, ga ik liever vroeg naar bed.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik mijn baan al jaren tenenkrommend saai.

Herken je hem, dat korte zinnetje met die grote betekenis?
Let er eens op wat jouw belangrijkste ‘als-ik-heel-eerlijk-ben-nen’ zijn op dit moment. En als je uitkomt bij iets wat je niet wilt – bijvoorbeeld stappen met vrienden deze zaterdagavond – mag je onderzoeken wat het dan is wat je wél wilt! De hele avond Netflixen op de bank, onder een warm zacht dekentje met een kopje thee, bijvoorbeeld. Of vroeg naar bed met een boek.

Kortom: jouw ‘als ik heel eerlijk ben’ helpt je enorm bij het ontdekken wat je wél wilt. En soms is dat antwoord makkelijk te vinden, soms wat moeilijker. Bijvoorbeeld bij het vinden van een baan die je wel vervulling geeft, of het ontdekken wat een relatie voor jou dan wél de moeite waard maakt.

Laat het gewoon maar eens wat sudderen in je binnenste de komende dagen. Als je er zelf niet uitkomt en je graag hulp krijgt bij het vinden op een antwoord op jouw vraag, kijk ik graag met je mee.

/door

Werken aan jezelf is niet altijd een werkwoord

Vanmiddag had ik een mooie Verhelderingssessie met een jonge moeder. Ze heeft het laatste jaar veel op haar bordje gekregen en is iemand die niet bij de pakken neerzit. Dus was haar vraag: “Wat kan ik doen om hier zo snel mogelijk weer uit te geraken? Welke stappen moet ik zetten?”

We zijn vaak geneigd om in de actiestand te schieten wanneer ons iets overkomt wat niet fijn voelt. Zeker als we al een berg persoonlijke ontwikkeling achter onze kiezen hebben. Laat ons de lessen van deze gebeurtenis maar leren – liefst snel, zodat we weer door kunnen op ons pad. En daardoor beseffen we soms niet dat dit ons pad ís. Gewoon hier op dit moment dealen met wat er op onze weg komt.

Werken aan jezelf is niet altijd een werkwoord. Het hoeft niet altijd gepaard te gaan met sessies met een coach of psycholoog, een stapel zelfhulpboeken, een workshop van het een of ander en dagenlang mediteren en journallen over het thema. Het mag wel, maar het hoeft niet. Gewoon aanwezig zijn bij waar je bent, kan al meer dan voldoende zijn. Overleven. Je staande houden. De dag doorkomen. Dat ís het werk. En dat is soms al meer dan genoeg.

Dus give yourself a break. En je zult merken dat je na een paar maanden ineens zo maar een stukje verder bent dan nu. Zit je nu nog op de bodem van die put, ben je dan ineens aan het opkrabbelen. Of trek je je al op aan de rand. Het groeien gaat bijna vanzelf. Alleen door niet weg te lopen van wat je overkomt.

Krijg je veel voor je kiezen? Gun jezelf dan ook eens wat rust. Om te beseffen wat er gebeurt. Om bij te komen van de klap. Om het verdriet te laten zijn. Dat is al genoeg hard werken. En geef jezelf een schouderklopje. You are doing the best you can and you are surviving. Wat kun je nog meer van jezelf verwachten?

Wil je ondersteuning bij je pijn, angst, verwarring, gevoel van machteloosheid of uitzichtloosheid? Dan is dat je goed recht! En heel verstandig om uit te reiken. Maar leg jezelf niet allerlei moetjes en deadlines op wanneer het leven al zwaar genoeg weegt. We vragen toch al meer dan genoeg van onszelf, vind je niet?

/door
blog stap voor stap
,

Stap voor stap

Ken je dat? Dat je al een tijdje voelt dat het anders mag. Dat het wringt in je leven, je relatie, je werk, of wat dan ook. En dat je heus wel snapt wat er anders moet. Anders kan. Maar dat het je op de een of andere manier maar niet lukt om de dingen die er werkelijk toe doen aan te pakken.

Je neemt je voor om beter voor jezelf te gaan zorgen en weet best wel hoe dat moet, maar gooit aan het einde van de dag toch maar weer snel een pizzaatje in de oven. Of je voelt dat het tijd is voor een andere baan, maar na een maand of zes zit je nog steeds op dezelfde plek, terwijl de irritaties inmiddels hoog oplopen. Dat soort dingen.

En misschien merk je dat je een beetje boos wordt als je beseft dat er na een half jaar nog niets is veranderd. Boos op de situatie, op anderen, maar vooral op jezelf. Want hoezo lukt het je niet om je shit voor elkaar te krijgen?

Zal ik je wat vertellen? Dit is hoe het gaat, hoe het hoort te gaan. Het leven is niet hup-hup-hup en we zijn er. Het leven is een opeenstapeling van vele leerprocessen. En leerprocessen duren over het algemeen wat langer dan drie dagen. Een vwo-diploma haal je immers ook niet binnen twee maanden, wel? Precies.

En zo verander je je leefstijl niet in drie weken. En heb je niet in een week besloten wat voor baan je dán wel wilt en er ook één gevonden. Good things take time.

Wees dus lief voor jezelf en supportive. Bedenk je wat je tegen een goede vriend(in) zou zeggen als zij in dezelfde situatie zou zitten als jij nu.
En behandel jezelf in het vervolg alsof je die dierbare vriendin bent. Met compassie en een liefdevolle aanmoediging. Wedden dat die leerprocessen van je dan ook ineens wat beter te behappen zijn?

You’re doing the best you can. And that’s enough.

/door
blog-gun-jezelf-de-wereld

Gun jezelf de wereld

We lopen door het bos, mijn twee cliënten en ik. And it has been a while. A long while… Normaal gaan we eens per maand samen het bos in, maar het is nu al maanden geleden. Was het begin van dit jaar? Of einde van het vorige jaar zelfs? We komen er niet uit.

‘Een gekke tijd’, daar doen we het in eerste instantie mee af. Corona, kinderen thuis, druk met werk – ook aan huis, maar daarom niet minder. Manlief óók druk. En ondertussen vragen het huishouden, de boodschappen en al die ballen die we normaal gesproken hooghouden ook nog steeds aandacht. Pff… “Ik kom maar niet aan mezelf toe”, verzuchten we naar elkaar.

Maar dat is gek. Ergens. Afgezien van de afspraken die ik voor mijn werk hebt gemaakt, bepaalt niemand anders dan ik waar ik mijn tijd aan besteed. Mijn man niet, mijn kinderen niet, het stof op de vensterbanken niet. Jaaaaa, ze vragen mijn aandacht. Roepen me soms. Met lange, harde uithalen. Absoluut. Maar dwingen kunnen ze me niet.

IK bepaal uiteindelijk of ik nu op de bank plof met een goed boek, een kopje koffie bij de buurvrouw ga drinken, een wandeling of fietstochtje maak, een spelletje met de kinderen doe, of de stofzuiger en de Cif tevoorschijn haal. IK en IK alleen. Eens?
Wat maakt het dan zo moeilijk soms om te kiezen voor dat bad, die fijne film, of die massage voor onszelf, in plaats van de boodschappen, het huishouden, de kinderen, onze ouders of wat dan ook?

Weet je wat ik denk? Ik denk dat we:
1. De ander vaak belangrijker vinden dan onszelf.
2. Zelf proberen in te vullen wat de ander wil.
3. Kiezen voor de oplossing waarvan we denken dat die de ander het minst pijn doet.

Herkenbaar? Mooi. Want dan is de oplossing eigenlijk heel eenvoudig:
1. Zet jezelf op die eerste plek.
2. VRAAG de ander wat zijn/haar behoeften zijn.
3. Kijk waarvoor jij WILT kiezen.

En let daarbij vooral op die WIL. Te vaak doen we dingen omdat we denken dat de ander dat van ons verwacht of dat fijn vindt. Dat we dan iets doen wat we niet zo prettig vinden en soms helemaal niet doen wat we zelf wensen, dat nemen we dan maar op de koop toe.

Als jij jezelf herkent hierin, VOEL dan eens wat dat met jou doet? VOEL eens hoe het is om steeds voor die ander klaar te staan, steeds de zorg voor de ander vóór die voor jezelf te laten gaan, steeds jezelf als sluitpost te behandelen? Als in: “Als ik nog wat tijd en energie en geld over heb, dan kan ik het misschien wel voor mezelf gebruiken?”

VOEL eens hoe je jezelf hierop laat leeglopen. VOEL eens hoe je jezelf hiermee in de kou laat staan. En als je dat moeilijk vindt: stel jezelf dan eens voor als een kind. Hoe zou die zich voelen als dit zijn plek is; altijd achteraan? Juist: in de steek gelaten. Niet de moeite waard. Moe, verdrietig, alleen…

Als jij het niet doet,
wie zorgt er dan voor jou?

Ik hoop ergens dat jij je niet herkent in deze tekst. Maar als het wel zo is, dan is het niet iets om je voor te schamen. Je staat niet alleen. Echt niet. En het goede nieuws is: je kunt het zelf veranderen! Nu direct! Door NU te bepalen dat jij ook de moeite waard bent. En door nu te kiezen voor jezelf.
Daar doe je niemand mee tekort. De liefste mama is een blije mama, de meest sexy vrouw een blije vrouw, de fijnste vriendin een blije vriendin, en de meest liefdevolle dochter een blije dochter (lees hier net zo makkelijk papa, man, vriend, zoon).

Dus. Dit gezegd hebbende. Wat is het eerste wat jij gaat doen? Helemaal voor jezelf? Omdat jij daar zin in of behoefte aan hebt? Waar ga jij jezelf blij mee maken? Kies maar; de wereld is van jou. Laat je het me weten?

/door

Me-time

Ik ben gaan wandelen in Zuid-Limburg. In mijn eentje. Drie hele dagen heb ik mezelf cadeau gedaan. Om even bij te komen, op te laden, te voelen waar ik sta en van daaruit te ervaren welke kant ik op mag bewegen. Heerlijk vind ik dat; even alle aandacht voor mezelf, zonder afleiding, zonder ruis, zonder anderen die wat van me verwachten. Ik heb het nodig. Zo nu en dan.

Van vele kanten kreeg ik reacties. Vrouwen die zich bewonderend uitlieten en aangaven dat zelf ook wel te willen. Maar ook reacties van mensen die zich afvroegen of dat wel kan, met een gezin om voor te zorgen? Die vraag hield me gisterenochtend bezig, terwijl ik op een bloedmooie plek in het bos zat, met een Mariabeeld tegenover me in een nis in de mergelwand. Ik staarde naar haar, terwijl de volgende boodschap me binnenviel:

“Lieve Kind,

Je hoeft je niet schuldig te voelen dat je iets voor jezelf doet. Dit is een prachtige manier om jezelf in je beste staat te brengen. Bezinning en selfcare staan bovenaan om inzetbaar en liefdevol naar anderen te kunnen blijven. Pas als jij goed zorgt voor jezelf, kun je er ook helemaal voor anderen zijn. Wees je daarvan bewust.

Jullie leven in een wereld waarin iedereen alsmaar doorrent en jullie staan amper stil om even op adem te komen. Terwijl dat stapje terug doen juist nodig is om weer vooruit te kunnen.

Voor iedereen ziet zo’n stapje terug er weer anders uit. Het is heel persoonlijk hoe eenieder ’tot zichzelf’ komt. De één sport, de ander vrijt, wandelt, speelt, leest, schrijft, schildert, puzzelt, mediteert, of maakt muziek.

Hoe dan ook: vind dát wat past bij jou en maak daar tijd voor. Liefst elke dag. Ja, je leest het goed! Elke dag mag je een moment tijd vrijmaken voor jezelf, om dat in te vullen op een manier die goed voelt voor jou, voor jouw levensvreugde.

Let op: het is wél de bedoeling dat je iets kiest wat jou persoonlijk iets oplevert zoals rust, inzicht, vreugde, ontspanning… (Dus bijvoorbeeld niet sporten met als doel een strak lichaam te krijgen, maar sporten met als doel te ontspannen en tot jezelf te komen. Voel je het verschil?)

Voel goed voor jezelf met welke intentie je jouw moment voor jezelf invult. Wat die intentie is belangrijk. Liefde voor jezelf, dat is een prachtintentie. Want jij en de ander zijn één. We zijn allemaal verbonden en dat is waarom jouw ‘kiezen voor jezelf’ niet egoïstisch of slecht voor de ander kán zijn. Dat is simpelweg onmogelijk.

En ja, anderen in je omgeving kunnen naar reageren, zich tekort gedaan voelen. Maar, lieve Kind, vóel hoe dat niets met jou te maken heeft, maar enkel met hun eigen onvrede. Zij komen iets tekort en hopen dat jij dat gat voor hen wilt dichten. Dat mag je niet vragen van een ander, omdat het een onmogelijke taak is. Een ander kan jouw gaten nooit vullen, net zo goed als jij dat niet bij een ander kan. Ieder heeft zijn eigen gaten te dichten. Jij de jouwe en de ander die van hem*.

Als een ander vervelend reageert op jouw keuze voor jezelf, mag je hem liefdevol wijzen op zijn eigen verantwoordelijkheid. Zeg simpelweg dat hij* zichzelf ook waardevolle momenten cadeau mag doen. Hoe mooi wordt de wereld dan?

Hoe meer liefde, levensvreugde en rust we onszelf cadeau doen, hoe meer we ervan kunnen weggeven aan onze geliefden.

Dus begin vandaag nog. En ervaar hoe snel jouw hart gevuld wordt met liefde. En hoe snel jouw gevoel van voldoening en ontspanning en levensvreugde toeneemt. Doe het maar. Je bent het meer dan waard.”

Ik vind het een prachtboodschap. En jij? Hoe maak jij tijd vrij voor jezelf en de dingen die jij leuk vindt om te doen? Of vind jij het ook lastig om tijd vrij te maken voor jou en jou alleen? Fijn als je het met me deelt. Misschien kunnen we samen een manier verzinnen die jou helpt om de ruimte te nemen die je nodig hebt en je levensvreugde te vinden. Op een manier die bij je past.

* Bij elke hij/hem/zijn kun je net zo makkelijk zij/haar/haar lezen.

/door