Gun jezelf de wereld
We lopen door het bos, mijn twee cliënten en ik. And it has been a while. A long while… Normaal gaan we eens per maand samen het bos in, maar het is nu al maanden geleden. Was het begin van dit jaar? Of einde van het vorige jaar zelfs? We komen er niet uit.
‘Een gekke tijd’, daar doen we het in eerste instantie mee af. Corona, kinderen thuis, druk met werk – ook aan huis, maar daarom niet minder. Manlief óók druk. En ondertussen vragen het huishouden, de boodschappen en al die ballen die we normaal gesproken hooghouden ook nog steeds aandacht. Pff… “Ik kom maar niet aan mezelf toe”, verzuchten we naar elkaar.
Maar dat is gek. Ergens. Afgezien van de afspraken die ik voor mijn werk hebt gemaakt, bepaalt niemand anders dan ik waar ik mijn tijd aan besteed. Mijn man niet, mijn kinderen niet, het stof op de vensterbanken niet. Jaaaaa, ze vragen mijn aandacht. Roepen me soms. Met lange, harde uithalen. Absoluut. Maar dwingen kunnen ze me niet.
IK bepaal uiteindelijk of ik nu op de bank plof met een goed boek, een kopje koffie bij de buurvrouw ga drinken, een wandeling of fietstochtje maak, een spelletje met de kinderen doe, of de stofzuiger en de Cif tevoorschijn haal. IK en IK alleen. Eens?
Wat maakt het dan zo moeilijk soms om te kiezen voor dat bad, die fijne film, of die massage voor onszelf, in plaats van de boodschappen, het huishouden, de kinderen, onze ouders of wat dan ook?
Weet je wat ik denk? Ik denk dat we:
1. De ander vaak belangrijker vinden dan onszelf.
2. Zelf proberen in te vullen wat de ander wil.
3. Kiezen voor de oplossing waarvan we denken dat die de ander het minst pijn doet.
Herkenbaar? Mooi. Want dan is de oplossing eigenlijk heel eenvoudig:
1. Zet jezelf op die eerste plek.
2. VRAAG de ander wat zijn/haar behoeften zijn.
3. Kijk waarvoor jij WILT kiezen.
En let daarbij vooral op die WIL. Te vaak doen we dingen omdat we denken dat de ander dat van ons verwacht of dat fijn vindt. Dat we dan iets doen wat we niet zo prettig vinden en soms helemaal niet doen wat we zelf wensen, dat nemen we dan maar op de koop toe.
Als jij jezelf herkent hierin, VOEL dan eens wat dat met jou doet? VOEL eens hoe het is om steeds voor die ander klaar te staan, steeds de zorg voor de ander vóór die voor jezelf te laten gaan, steeds jezelf als sluitpost te behandelen? Als in: “Als ik nog wat tijd en energie en geld over heb, dan kan ik het misschien wel voor mezelf gebruiken?”
VOEL eens hoe je jezelf hierop laat leeglopen. VOEL eens hoe je jezelf hiermee in de kou laat staan. En als je dat moeilijk vindt: stel jezelf dan eens voor als een kind. Hoe zou die zich voelen als dit zijn plek is; altijd achteraan? Juist: in de steek gelaten. Niet de moeite waard. Moe, verdrietig, alleen…
Als jij het niet doet,
wie zorgt er dan voor jou?
Ik hoop ergens dat jij je niet herkent in deze tekst. Maar als het wel zo is, dan is het niet iets om je voor te schamen. Je staat niet alleen. Echt niet. En het goede nieuws is: je kunt het zelf veranderen! Nu direct! Door NU te bepalen dat jij ook de moeite waard bent. En door nu te kiezen voor jezelf.
Daar doe je niemand mee tekort. De liefste mama is een blije mama, de meest sexy vrouw een blije vrouw, de fijnste vriendin een blije vriendin, en de meest liefdevolle dochter een blije dochter (lees hier net zo makkelijk papa, man, vriend, zoon).
Dus. Dit gezegd hebbende. Wat is het eerste wat jij gaat doen? Helemaal voor jezelf? Omdat jij daar zin in of behoefte aan hebt? Waar ga jij jezelf blij mee maken? Kies maar; de wereld is van jou. Laat je het me weten?