Wil je geluk ervaren? Start dan eens met lief zijn voor jezelf. Minder streng zijn voor jezelf. Jezelf bekijken met zachte, liefdevolle ogen. Jezelf af en toe een complimentje geven. Geloof me; je voelt je direct stukken beter!

Als werkende moeder en volwassen vrouw, hebben we veel verantwoordelijke taken op ons bordje. We moeten onze kinderen helpen op hun weg naar een volwassen en zelfstandige leven, we moeten goed presteren op ons werk, het huis en wij zelf moeten er pico bello uitzien, en onze relatie vraagt ook serieuze aandacht… Herkenbaar?

Misschien heb je het idee dat je je moet bewijzen en moet laten zien dat je een ‘stevige tante’ bent. Misschien is er vroeger op een moment tegen je gezegd dat je volwassen moest worden, dat de tijd van spelen voorbij was, dat het leven serious business is.

Maar laat ik je dit vertellen: het leven draait juist om het spel. Sterker nog: het leven is één groot spel, waarin wij allemaal onze rol mogen SPELEN. We mogen uitproberen wat ons past en wat niet. En meestal is hetgeen wat je past, af te meten aan wat je LEUK vind. Dus waar je PLEZIER aan beleeft. En laten we eerlijk zijn: aan serieusheid (is dat een woord?) valt weinig plezier te beleven.

Dus. Als je je leven voluit wilt leven én er ook nog eens van wilt genieten, geef jezelf dan de ruimte om dat al spelend te doen. Je zult zien dat het leven een stuk leuker wordt als je jezelf de vrijheid geeft om plezier te maken, te lachen om jezelf en je fouten, en te spelen met je kinderen en andere volwassenen om je heen. Bovendien zal je merken dat je een leuker mens bent als je jezelf toestemming geeft om het leven te leven met een knipoog.

Overigens doen zelfs ‘misstappen’ veel minder pijn als je er hartelijk om kunt lachen. Mijn mooiste herinnering aan mijn oma is het moment dat ze een hele harde scheet liet en er toen zelf zo hard om moest lachen dat zich zich staande moest houden aan de deurpost en de tranen van plezier over haar wangen biggelden. Niks serieus aan. En het doet niets af aan het beeld wat ik van haar heb als liefdevolle, maar stevige en consistente moeder van zes kinderen.

Ik nodig je uit om jouw speelsheid op te duikelen. Met de lente voor de deur, is er geen mooier moment. Dartelende lammetjes in de wei… De koeien die met gekke sprongen weer voor het eerst naar buiten gaan… De kinderen die buiten hun spel spelen met elkaar… Hun schaterlach… Kijk ernaar met je volle aandacht. En voel wat hun blijheid met jou doet. En besluit dan of het niet eens tijd wordt dat je zelf weer wat meer speelsheid in je leven gaat brengen…

Kun je hem niet vinden, je speelsheid? Geef me dan even een seintje: ik help je graag zoeken.

Leerprocessen

Ken je dat? Dat je al een tijdje voelt dat het anders mag. Dat het wringt in je leven, je relatie, je werk, of wat dan ook. En dat je heus wel snapt wat er anders moet. Anders kan. Maar dat het je op de een of andere manier maar niet lukt om de dingen die er werkelijk toe doen aan te pakken.

Je neemt je voor om beter voor jezelf te gaan zorgen en weet best wel hoe dat moet, maar gooit aan het einde van de dag toch maar weer snel een pizzaatje in de oven. Of je voelt dat het tijd is voor een andere baan, maar na een maand of zes zit je nog steeds op dezelfde plek, terwijl de irritaties inmiddels hoog oplopen. Dat soort dingen.

En misschien merk je dat je een beetje boos wordt als je beseft dat er na een half jaar nog niets is veranderd. Boos op de situatie, op anderen, maar vooral op jezelf. Want hoezo lukt het je niet om je shit voor elkaar te krijgen?

Zal ik je wat vertellen? Dit is hoe het gaat, hoe het hoort te gaan. Het leven is niet hup-hup-hup en we zijn er. Het leven is een opeenstapeling van vele leerprocessen. En leerprocessen duren over het algemeen wat langer dan drie dagen. Een vwo-diploma haal je immers ook niet binnen twee maanden, wel? Precies.

En zo verander je je leefstijl niet in drie weken. En heb je niet in een week besloten wat voor baan je dán wel wilt en er ook één gevonden. Good things take time.

Wees dus lief voor jezelf en supportive. Bedenk je wat je tegen een goede vriend(in) zou zeggen als zij in dezelfde situatie zou zitten als jij nu.
En behandel jezelf in het vervolg alsof je die dierbare vriendin bent. Met compassie en een liefdevolle aanmoediging. Wedden dat die leerprocessen van je dan ook ineens wat beter te behappen zijn?

You’re doing the best you can. And that’s enough.

De eerste keer dat ik met een van mijn lievelingscliënten het bos in ging (het zijn allemaal schatten, hoor), stapte hij stevig door. Hij praatte en praatte en elke keer als ik even niets vroeg of zei, vond hij wel weer een nieuw onderwerp om het over te hebben. Toen we bij een bankje aankwamen vroeg ik hem om gewoon in stilte even te zitten…

Ik voelde het ongemak. Zíjn ongemak. Het onrustige schuiven op de bank. De behoefte om iets te zeggen, de stilte te verbreken. Tot dat zo maar ineens wegzakte. En hij zich overgaf aan wat er was. De stilte, de natuur om ons heen; de bomen, de vogels, de wind, de wolken aan de blauwe lucht… De rust van die natuur, die de rust in ons zachtjes aanraakte. En hij zich erin kon laten zakken, in die rust, in die stilte…

Ik voelde hem ontspannen. Ik voelde zijn razende hoofd tot stilstand komen. Ik voelde hoe de stilte van buiten de stilte in hem raakte en hem overnam. En het was goed.

Toen we verder liepen, waren onze passen trager. Kleiner ook. We praatten minder en voelden meer. En bij het afscheid vertelde hij me hoe het gevoel van ongemak plaats had gemaakt voor een gevoel van: ik wil hier meer van. En hij kreeg er meer van.

Aan het einde van zijn traject met mij, voelde hij niet alleen zijn behoeften beter, hij mocht er ook aan toegeven van zichzelf. Hij nam pauzes wanneer zijn lichaam aangaf daar behoefte aan te hebben. Hij koos ervoor minder tijd op zijn gsm door te brengen. Hij voelde een beter contact met zichzelf en leerde zichzelf accepteren. Ja, zelfs van zichzelf houden.

En dat alles doordat hij de MOED had om de stilte er niet alleen te laten zijn, maar er ook diep in te duiken. Head first. Moed ja, want het vraagt nogal wat om jezelf te durven ontdekken. Om te voelen waar het spaak loopt en welk aandeel je daar zelf in hebt.

Zou jij die duik in het diepe willen nemen, maar vind je het spannend? Laat het me weten, dan duiken we samen.

Mindset

Herken je dat? Dat je wel voelt dat je tijd nodig hebt, maar jezelf altijd onderaan bungelt als het gaat om de verdeling van je tijd? Ik wel. En wat ik heb beseft, is dat zo lang ik blijf zoeken naar tijd voor mezelf, die er niet komt. Read that again: Zo lang jij blijft zoeken naar tijd, heb je het niet. Dat kwartje viel bij mij pas tijdens de afgelopen retraite. Terwijl het zo simpel is en een waarheid als een koe.

Op een festivalcamping zei een buurvrouw eens tegen mijn zoon: “Je moet je moeder zeggen dat ze niet meer moet zoeken naar haar sleutels. Ze moet ze vinden.” En ze had gelijk. Het is een mindset-, een manifestatiedingetje. Zo lang je blijft herhalen dat je iets niet hebt, héb je het ook niet. Als ik mijn dagen vul met gelukkig wórden, bén ik het niet. Want iets wat je zoekt, kun je niet hebben. Snap je hem? Als je zóekt naar de ware, héb je hem niet. Zo lang je zoekt naar overvloed, ervaar je die niet. Zo lang je zoekt naar liefde, voel je die niet. Zo lang je zoekt naar tijd, heb je die niet.

That’s how it works, folks. As simple as that.

Ik hoor je denken: ‘Maar als je je sleutels kwijt bent, dan heb je ze toch ook niet?’ Klopt. Maar zo lang je jezelf dat blijft vertellen, ga je ze niet krijgen ook. En dat is het punt. De ommekeer komt op het moment dat wij ons bewust worden van de verhalen die we onszelf vertellen. Want dan kunnen we ze gaan aanpassen. Je kunt dan bijvoorbeeld tegen jezelf zeggen: “Die ridder op het witte paard? Oh, die is al lang naar mij onderweg!” Of: “Ik ben dankbaar voor alle kleine geluksmomentjes in mijn leven.” Of: “Mijn sleutels duiken op precíes op het moment dat ik ze nodig heb.”

Dus ga eens na waar jij naar op zoek bent. Hoe zit het met jouw mindset? Welke verhalen vertel jij jezelf? En helpen die je je leven leuker en makkelijker te maken? Of werpen zij juist obstakels op, die je maar moeilijk kunt nemen? Is dat laatste het geval, maak er dan gewoon een ander verhaal van. Eentje dat klopt voor jou. En kijk hoe jouw leven – op zijn minst jouw mindset – zich begint te bewegen.

Baat het niet dan schaadt het niet, toch? Gewoon even doen dus. Niet voor mij, maar voor jezelf. 😉

Lukt het je niet om je verhalen aan te passen en je mindset te draaien? Geef me dan vooral een belletje. Dan zoek ik met je mee naar mooie, nieuwe, positieve verhalen die je weer verder helpen. In het bos, want daar liggen ze werkelijk voor het oprapen. Ik laat ze je graag zien.

Voor jezelf kiezen

We lopen door het bos, mijn twee cliënten en ik. And it has been a while. A long while… Normaal gaan we eens per maand samen het bos in, maar het is nu al maanden geleden. Was het begin van dit jaar? Of einde van het vorige jaar zelfs? We komen er niet uit.

‘Een gekke tijd’, daar doen we het in eerste instantie mee af. Corona, kinderen thuis, druk met werk – ook aan huis, maar daarom niet minder. Manlief óók druk. En ondertussen vragen het huishouden, de boodschappen en al die ballen die we normaal gesproken hooghouden ook nog steeds aandacht. Pff… “Ik kom maar niet aan mezelf toe”, verzuchten we naar elkaar.

Maar dat is gek. Ergens. Afgezien van de afspraken die ik voor mijn werk hebt gemaakt, bepaalt niemand anders dan ik waar ik mijn tijd aan besteed. Mijn man niet, mijn kinderen niet, het stof op de vensterbanken niet. Jaaaaa, ze vragen mijn aandacht. Roepen me soms. Met lange, harde uithalen. Absoluut. Maar dwingen kunnen ze me niet.

IK bepaal uiteindelijk of ik nu op de bank plof met een goed boek, een kopje koffie bij de buurvrouw ga drinken, een wandeling of fietstochtje maak, een spelletje met de kinderen doe, of de stofzuiger en de Cif tevoorschijn haal. IK en IK alleen. Eens?
Wat maakt het dan zo moeilijk soms om te kiezen voor dat bad, die fijne film, of die massage voor onszelf, in plaats van de boodschappen, het huishouden, de kinderen, onze ouders of wat dan ook?

Weet je wat ik denk? Ik denk dat we:
1. De ander vaak belangrijker vinden dan onszelf.
2. Zelf proberen in te vullen wat de ander wil.
3. Kiezen voor de oplossing waarvan we denken dat die de ander het minst pijn doet.

Herkenbaar? Mooi. Want dan is de oplossing eigenlijk heel eenvoudig:
1. Zet jezelf op die eerste plek.
2. VRAAG de ander wat zijn/haar behoeften zijn.
3. Kijk waarvoor jij WILT kiezen.

En let daarbij vooral op die WIL. Te vaak doen we dingen omdat we denken dat de ander dat van ons verwacht of dat fijn vindt. Dat we dan iets doen wat we niet zo prettig vinden en soms helemaal niet doen wat we zelf wensen, dat nemen we dan maar op de koop toe.

Als jij jezelf herkent hierin, VOEL dan eens wat dat met jou doet? VOEL eens hoe het is om steeds voor die ander klaar te staan, steeds de zorg voor de ander vóór die voor jezelf te laten gaan, steeds jezelf als sluitpost te behandelen? Als in: “Als ik nog wat tijd en energie en geld over heb, dan kan ik het misschien wel voor mezelf gebruiken?”

VOEL eens hoe je jezelf hierop laat leeglopen. VOEL eens hoe je jezelf hiermee in de kou laat staan. En als je dat moeilijk vindt: stel jezelf dan eens voor als een kind. Hoe zou die zich voelen als dit zijn plek is; altijd achteraan? Juist: in de steek gelaten. Niet de moeite waard. Moe, verdrietig, alleen…

Als jij het niet doet,
wie zorgt er dan voor jou?

Ik hoop ergens dat jij je niet herkent in deze tekst. Maar als het wel zo is, dan is het niet iets om je voor te schamen. Je staat niet alleen. Echt niet. En het goede nieuws is: je kunt het zelf veranderen! Nu direct! Door NU te bepalen dat jij ook de moeite waard bent. En door nu te kiezen voor jezelf.
Daar doe je niemand mee tekort. De liefste mama is een blije mama, de meest sexy vrouw een blije vrouw, de fijnste vriendin een blije vriendin, en de meest liefdevolle dochter een blije dochter (lees hier net zo makkelijk papa, man, vriend, zoon).

Dus. Dit gezegd hebbende. Wat is het eerste wat jij gaat doen? Helemaal voor jezelf? Omdat jij daar zin in of behoefte aan hebt? Waar ga jij jezelf blij mee maken? Kies maar; de wereld is van jou. Laat je het me weten?

Levensvreugde

Ik ben gaan wandelen in Zuid-Limburg. In mijn eentje. Drie hele dagen heb ik mezelf cadeau gedaan. Om even bij te komen, op te laden, te voelen waar ik sta en van daaruit te ervaren welke kant ik op mag bewegen. Heerlijk vind ik dat; even alle aandacht voor mezelf, zonder afleiding, zonder ruis, zonder anderen die wat van me verwachten. Ik heb het nodig. Zo nu en dan.

Van vele kanten kreeg ik reacties. Vrouwen die zich bewonderend uitlieten en aangaven dat zelf ook wel te willen. Maar ook reacties van mensen die zich afvroegen of dat wel kan, met een gezin om voor te zorgen? Die vraag hield me gisterenochtend bezig, terwijl ik op een bloedmooie plek in het bos zat, met een Mariabeeld tegenover me in een nis in de mergelwand. Ik staarde naar haar, terwijl de volgende boodschap me binnenviel:

“Lieve Kind,

Je hoeft je niet schuldig te voelen dat je iets voor jezelf doet. Dit is een prachtige manier om jezelf in je beste staat te brengen. Bezinning en selfcare staan bovenaan om inzetbaar en liefdevol naar anderen te kunnen blijven. Pas als jij goed zorgt voor jezelf, kun je er ook helemaal voor anderen zijn. Wees je daarvan bewust.

Jullie leven in een wereld waarin iedereen alsmaar doorrent en jullie staan amper stil om even op adem te komen. Terwijl dat stapje terug doen juist nodig is om weer vooruit te kunnen.

Voor iedereen ziet zo’n stapje terug er weer anders uit. Het is heel persoonlijk hoe eenieder ’tot zichzelf’ komt. De één sport, de ander vrijt, wandelt, speelt, leest, schrijft, schildert, puzzelt, mediteert, of maakt muziek.

Hoe dan ook: vind dát wat past bij jou en maak daar tijd voor. Liefst elke dag. Ja, je leest het goed! Elke dag mag je een moment tijd vrijmaken voor jezelf, om dat in te vullen op een manier die goed voelt voor jou, voor jouw levensvreugde.

Let op: het is wél de bedoeling dat je iets kiest wat jou persoonlijk iets oplevert zoals rust, inzicht, vreugde, ontspanning… (Dus bijvoorbeeld niet sporten met als doel een strak lichaam te krijgen, maar sporten met als doel te ontspannen en tot jezelf te komen. Voel je het verschil?)

Voel goed voor jezelf met welke intentie je jouw moment voor jezelf invult. Wat die intentie is belangrijk. Liefde voor jezelf, dat is een prachtintentie. Want jij en de ander zijn één. We zijn allemaal verbonden en dat is waarom jouw ‘kiezen voor jezelf’ niet egoïstisch of slecht voor de ander kán zijn. Dat is simpelweg onmogelijk.

En ja, anderen in je omgeving kunnen naar reageren, zich tekort gedaan voelen. Maar, lieve Kind, vóel hoe dat niets met jou te maken heeft, maar enkel met hun eigen onvrede. Zij komen iets tekort en hopen dat jij dat gat voor hen wilt dichten. Dat mag je niet vragen van een ander, omdat het een onmogelijke taak is. Een ander kan jouw gaten nooit vullen, net zo goed als jij dat niet bij een ander kan. Ieder heeft zijn eigen gaten te dichten. Jij de jouwe en de ander die van hem*.

Als een ander vervelend reageert op jouw keuze voor jezelf, mag je hem liefdevol wijzen op zijn eigen verantwoordelijkheid. Zeg simpelweg dat hij* zichzelf ook waardevolle momenten cadeau mag doen. Hoe mooi wordt de wereld dan?

Hoe meer liefde, levensvreugde en rust we onszelf cadeau doen, hoe meer we ervan kunnen weggeven aan onze geliefden.

Dus begin vandaag nog. En ervaar hoe snel jouw hart gevuld wordt met liefde. En hoe snel jouw gevoel van voldoening en ontspanning en levensvreugde toeneemt. Doe het maar. Je bent het meer dan waard.”

Ik vind het een prachtboodschap. En jij? Hoe maak jij tijd vrij voor jezelf en de dingen die jij leuk vindt om te doen? Of vind jij het ook lastig om tijd vrij te maken voor jou en jou alleen? Fijn als je het met me deelt. Misschien kunnen we samen een manier verzinnen die jou helpt om de ruimte te nemen die je nodig hebt en je levensvreugde te vinden. Op een manier die bij je past.

* Bij elke hij/hem/zijn kun je net zo makkelijk zij/haar/haar lezen.

Emoties

Ik neem je graag even mee in de reading die ik vanochtend gaf aan een dijk van een vrouw. Ze is een succesvolle zakenvrouw en heeft een mooi gezin en fijne vriendschappen. Het soort van vrouw dat alle hoofden laat draaien als ze ergens binnenkomt. Eén brok energie, enthousiasme en liefde. En ze staat altijd klaar voor een ander en dan ook voor de volle 100%.

Van boven kwam de vraag of ze ook wel goed voor zichzelf zorgt. Als in: je geeft zo veel, neem je ook wel genoeg?

Ik vond het een hele mooie vraag. Ik ga veel om met vrouwen* die heel erg veel geven. Gewoon omdat het in hun natuur zit om liefde te geven aan iedereen om zich heen. Het kost geen enkele moeite om mensen te vinden die onze liefde willen ontvangen. Gráág zelfs! Logisch, natuurlijk.

Maar je kunt je ook voorstellen, dat wanneer je blijft geven, zélfs je voorraadje liefde op een gegeven moment slinkt. En als je niet uitkijkt, loop je zelf leeg…

Om te kunnen blijven geven, is het dus nodig om een goede balans te vinden tussen geven en nemen. Als je liefde geeft, mag je ook liefde ontvangen. Als je emoties van anderen beluistert, mag je ook je eigen emoties uiten. Als je twijfels of zorgen van anderen aanhoort, mag je ook die van jou de ruimte geven.

‘Gevende’ mensen vinden het heel normaal om te geven. En vaak kijken anderen tegen hen op. Dat maakt het soms moeilijk om je kwetsbaar op te stellen. We denken vaak dat wanneer we zeggen dat we ons even niet goed voelen, mensen ons zien als zwak. Emoties tonen wanneer je als sterke vrouw bekend staat, dat is niet makkelijk. Maar wel nodig.

Kun je je voorstellen dat, wanneer je geeft én ook neemt, er een energiestroom tussen jou en de ander in beweging wordt gebracht? En kun je voelen dat de beweging van die stroom je veel extra energie oplevert? Geven en nemen, nemen en geven, geven en nemen, nemen en geven…. Als een wervelwind stuwen jullie elkaar – en jullie onderlinge relatie – tot grote hoogte.

Liefde vragen en ontvangen is niet egoïstisch. Het is noodzakelijk om de zaken binnen in jou en tussen jou en de ander in balans te brengen. Dus voel je daar niet vervelend over. De dame vanochtend zei: “Ik ben ook maar een mens.” En zo is het. We zijn allemaal maar mensen. Met emoties en behoeften. En het is onmenselijk om je eigen behoeften te ontkennen en jezelf de liefde van anderen te ontzeggen.

Vergeet bovendien niet dat een ander het óók fijn vindt om te geven. Als jij je hart op slot houdt en zegt: ‘Ik dop mijn eigen boontjes wel’, geef je de ander eigenlijk geen ruimte om jou te geven wat je verdient. Eigenlijk zeg je: ‘ik heb jouw cadeau niet nodig’. Kun je voelen hoe dat voelt voor die ander? Stel het je maar eens voor: een kinderfeestje. En de jarige zegt tegen een meisje dat haar een presentje wil geven: ‘Nee hoor, dankjewel. Ik koop mijn eigen cadeautjes wel.” Voel je hoe dat voelt, zowel voor de jarige als voor haar vriendinnetje?

Dus daarom: geef. Zo veel als je wilt. Maar vergeet niet ook te ontvangen. Daarmee doe je niemand tekort. Echt niemand.

* Bij elke vrouw/zij/haar kun je net zo makkelijk man/hij/zijn lezen.

Gedachten

Gisteren vertelde een vriendin me dat ze veel onrust in haar lijf voelde. Wist ik misschien waar dat vandaan kwam? Het is een bezig bijtje, die vriendin van me. Met veel interesses, energie en wensen. En dus was mijn tegenvraag: “Zit je wel eens stil? Stil stil? Als in dat je even echt helemaal niets doet?” Jawel, antwoordde ze, alleen heb ik dan meestal wel mijn gsm in mijn handen…

In het leven van nu, in deze maatschappij, zijn er ontzettend veel zaken die onze aandacht vragen. Met onze gsm’s binnen handbereik, ligt de wereld aan onze voeten. En daar gebeurt een boel, in die wereld. Tel daarbij op dat wat er dagelijks gebeuren moet in en om huis, voor het werk, de kinderen, onze families, onszelf, voor de aankomende feestmaand en je houdt geen seconde vrije tijd over.

Tot het moment dat je daar zelf voor gaat kiezen. En dat gaat een gouden moment zijn in je leven, ik beloof het je. Want zodra je momenten gaat creëren voor jezelf, waarin je niets anders hoeft dan enkel even te ZIJN, gebeurt er wat. Je gaat voelen wat er speelt in je. Waar je lijf behoefte aan heeft. Waar je ziel behoefte aan heeft. Wat de juiste dingen zijn om je tijd en energie aan te besteden. En welke zaken je beter kunt laten vallen.

Er ontstaat ruimte, die je mag invullen zoals jij wilt. Als je slim bent, ga je in stilte voelen hoe je jouw tijd, jouw leven wilt invullen. Laat je lichaam, je gevoel spreken. Wat vind jij belangrijk? Waar heb je behoefte aan? Waar word je blij van? Als je nergens naar hoeft te kijken, wat zou je dan nu het allerliefste doen? Voel je het? Begint het te bruisen in je buik, krijg je kippenvel of maakt je hart een sprongetje? Dan is dát precies wat je mag gaan doen.

En je zult beloond worden. Oh boy, wat ga je beloond worden. Want zodra je dingen gaat doen die goed zijn voor jóu, word je leven ineens een stuk rijker. Je voelt je energieker, meer voldaan en gelukkiger. Voel je daar wat voor? Ja? Dan hoef je dus maar één ding te doen: zoek de stilte op.

Ehm… is dat niet eng?

Ja zeker, het kan spannend zijn om naar die stilte te gaan. Want wie weet wat je dan tegenkomt? Zal ik je wat verklappen? De stilte is niet hetgeen waar je bang voor hoeft zijn. Van de stilte in jezelf heb je in feite niets te vrezen. Deze is alleen maar vredig; daar is alles goed en hoeft niets veranderd te worden. Het zijn onze gedachten die angst veroorzaken. En als je die leert kennen en je bewust wordt van wat je mind je dagelijks toeschreeuwt, dan is er eigenlijk niets aan de hand. Want dan kun je zien dat het enkel gedachten zijn. En die hoef je echt niet altijd te geloven.

Zet vandaag nog die eerste stap. Leg je gsm weg, zoek een plekje waar je niet gestoord wordt en word stil. Komen er gedachten? Stuur je aandacht dan naar je ademhaling, naar wat je ziet of hoort, of naar je voeten. Vind je het eng of moeilijk? Ik help je graag. Loop een keer met me het bos in, dan laat ik je de stilte in jezelf ervaren. Ik beloof dat je er heel blij van wordt.

Mijn man vindt mij naïef. In tegenstelling tot hem volg ik niet al het (corona)nieuws. Hij vindt dat ik mijn kop in het zand steek. Niet wil zien wat er aan de hand is in de wereld om ons heen.

Ik zie dat anders. Ik kies ervoor om niet al het nieuws te volgen. Simpelweg omdat ik besef dat ik – zodra ik dat doe – daar niet gelukkig van word. Het is net als voorbij een auto-ongeluk rijden op de snelweg. Dan wil ik kijken, maar toch ook weer niet. En dan kijk ik tóch en heb ik spijt. Want dat beeld krijg ik voorlopig niet meer van m’n netvlies.

Maar ik heb altijd een keuze! Als ik koekjes eet, of chips, voel ik me moe, dik, opgeblazen. En toch doe ik het. Als ik naar een persconferentie van Donald Trump kijk, word ik boos om zo veel egocentrisch geneuzel. Dat doe ik dus niet. Als ik het nieuws ga volgen en alle meningen daaromheen op social media, voel ik me machteloos en vraag ik me af ‘waar dat toch heen gaat met de wereld.’ Dat laat ik dus meestal lekker aan me voorbij gaan.

Hoe is dat voor jou? Word jij ook wel eens geraakt door bepaalde berichtgeving? Neem dan even een momentje om jezelf af te vragen: wat brengt dit mij? En voel even goed: maakt het mijn leven mooier als ik hier nu voor kies? En maak dan de keuze die goed is voor jou. Ja, dat kan. Want zoals Henny Vrienten ons in 1982 al toezong:

Er zit een knop op je teevee
Die helpt je zo uit de puree
Druk ‘m in en ga maar mee
De bloemen buiten zetten

En laat er nou ook zo’n knop zitten op je gsm en laptop! Vraag je eens af de volgende keer als je zit te scrollen op Instagram: voedt deze persoon of deze post me? Brengt het een glimlach op mijn gezicht, krijg ik het warm van binnen, voel ik me prettig geïnspireerd? Ja? Drink er dan van, met gulzige teugen. Maar voel je je jaloers worden, merk je dat er zorgen, twijfels, irritatie, woede of andere minder prettige emoties bij je opkomen? Then get the f*ck out of there. Stop met het tot je nemen van berichten die je niet voeden!

We vergeten soms dat we aan het roer staan van ons eigen leven. Maar het is écht zo, zelfs in de periode waarin we nu leven. Natuurlijk kun je niet veranderen wat er in de wereld om je heen gebeurt. Maar wel hoe je daar zelf mee omgaat. Dus neem het heft in handen. Kies voor jouw geluk en jouw welbevinden. Dat is de vrijheid die je hebt! Ja, er is veel negativiteit en ellende in de wereld. Maar je hoeft het niet allemaal te absorberen. Er zit een knop op je teevee. Gebruik ‘m.