Ken je dat? Dat je al een tijdje voelt dat het anders mag. Dat het wringt in je leven, je relatie, je werk, of wat dan ook. En dat je heus wel snapt wat er anders moet. Anders kan. Maar dat het je op de een of andere manier maar niet lukt om de dingen die er werkelijk toe doen aan te pakken.

Je neemt je voor om beter voor jezelf te gaan zorgen en weet best wel hoe dat moet, maar gooit aan het einde van de dag toch maar weer snel een pizzaatje in de oven. Of je voelt dat het tijd is voor een andere baan, maar na een maand of zes zit je nog steeds op dezelfde plek, terwijl de irritaties inmiddels hoog oplopen. Dat soort dingen.

En misschien merk je dat je een beetje boos wordt als je beseft dat er na een half jaar nog niets is veranderd. Boos op de situatie, op anderen, maar vooral op jezelf. Want hoezo lukt het je niet om je shit voor elkaar te krijgen?

Zal ik je wat vertellen? Dit is hoe het gaat, hoe het hoort te gaan. Het leven is niet hup-hup-hup en we zijn er. Het leven is een opeenstapeling van vele leerprocessen. En leerprocessen duren over het algemeen wat langer dan drie dagen. Een vwo-diploma haal je immers ook niet binnen twee maanden, wel? Precies.

En zo verander je je leefstijl niet in drie weken. En heb je niet in een week besloten wat voor baan je dán wel wilt en er ook één gevonden. Good things take time.

Wees dus lief voor jezelf en supportive. Bedenk je wat je tegen een goede vriend(in) zou zeggen als zij in dezelfde situatie zou zitten als jij nu.
En behandel jezelf in het vervolg alsof je die dierbare vriendin bent. Met compassie en een liefdevolle aanmoediging. Wedden dat die leerprocessen van je dan ook ineens wat beter te behappen zijn?

You’re doing the best you can. And that’s enough.